با کنترل‌تر شدن خواص چرم عسلی رنگ و بهبود ظاهر، استفاده از آن برای کفش‌ها، سپرها و زره‌ها، مبلمان، مخازن آب و حتی پوسته‌های قایق بیشتر شد.
شاید بزرگترین نوآوری در صد سال اخیر کشف خواص دباغی نمک های کروم و جایگزینی دباغی ها با طبل های چرخشی باشد که در اکثر دباغی های مدرن دیده می شود.
این دو تغییر انقلابی دوره دباغی را از ماهها به روزها کوتاه کرد و منجر به رشد صنعت بسیار مولدتر و کارآمدتر شد. مراحل اصلی فرآیند مدرن عبارتند از:
نگهداری با نمک: پوسیدگی و عفونت را متوقف می کند و همچنین آب اضافی را از پوست خارج می کند.
خیس خوردن: آب نمک را از بین می برد و رطوبت مناسب را بازیابی می کند تا لباس زیر یا چرم برای مواد شیمیایی مبتنی بر آب مناسب باشد.
آهک سازی: برای حذف پشم و به دست آوردن چرم مناسب برای دباغی. موهای باقیمانده با یک چاقو یا ماشین کنده برداشته می شود (پاک کردن پوست).
ترش کردن: پوست ها با مخلوطی از نمک و اسید درمان می شوند و pH را به سطح بسیار پایینی کاهش می دهند تا نفوذ تانن معدنی به مواد را تسهیل کند.
برنزه کردن: می تواند هم گیاهی و هم معدنی باشد. دباغی سبزیجات با استفاده از تانن موجود در پوست انجام می شود.
چرم دباغی گیاهی انعطاف پذیر است و برای چمدان، مبلمان و زیره کفش استفاده می شود. دباغی مواد معدنی معمولاً با استفاده از نمک های کروم صورت می گیرد.
چرم دباغی شده با کروم هنگامی که خام باشد، رنگ آبی دارد و به همین دلیل «آبی مرطوب» نامیده می شود. دباغی با کروم سریعتر از دباغی گیاهی است و چرم انعطاف پذیری تولید می کند که برای کیف و لباس عالی است.
بسته به نتیجه مورد نظر، می توان پوسته را واکس زد، رول کرد، روغن کاری کرد، چرب کرد، صاف کرد، تراشید، شکافت و البته رنگ کرد. موادی مانند جیر و نوبوک با بلند کردن توده چرم با غلتاندن روی یک سطح ناهموار تکمیل می شوند.
